Ik heb het verslag als volgt ingedeeld: Hieronder vind je een dagschema. Klik op de dag, dan kan je het dagboek lezen wat ik tijdens de vakantie bijhield. Er onder vind je de bijbehorende foto's. Op de foto's klikken zorgt voor een groter exemplaar.

28 mei 2010

Het is vandaag vrijdag. De eerste vrije dag, en die begint met uitslapen. Na een paar drukke weken op het werk en tussendoor goede maar ook drukke kampeerweekenden, volgt onze grote vakantie daar snel op.
Eerst wordt de caravan opgehaald. Die is voor onderhoud geweest, en kan er voorlopig weer even tegen. Daarna gaat M1 aan de slag met het afronden van haar vrijwilligerswerk, terwijl ik de caravan inricht, de auto op orde maak en zorg voor proviand. ’s Avonds kookt M1 een lekker laatste avondmaal van maïskolven, aardappels uit de oven en cordon blues. We duiken er erg vroeg in (20.00 uur) omdat we in de nacht al willen gaan rijden.

Naar boven

29 mei 2010

Het is vandaag zaterdag. We zijn er inderdaad midden in de nacht uit gekomen, we werden wakker van vuurwerk en een feestje in de buurt. Dus nog vroeger op pad dan gepland, 01.15 reden we al. M1 slaapt nog even uit terwijl ik een eerste, lange etappe over de verlaten Duitse autobahn rijd. Het gaat prima, deze auto kan de caravan gemakkelijk trekken. De zon is al op als we voor de eerste keer wisselen. Na het ontbijt wisselen we weer, en dan rijden we Zwitserland binnen. De hoogteverschillen en hellingen vallen mee, veel tunnels. Rondom Basel is het even druk. Vlak voor de Gotthard stoppen we voor een plaspauze en een broodje.
Daarna gaan we de file in bij de ingang van de Gotthard. Een uurtje… Als we de Gotthard door zijn, zoeken we een camping. Een half uurtje ten zuiden van de Gotthard ligt camping Gottardo, in het Italiaanse deel van Zwitserland. Deze camping is niet aangesloten bij de ACSI-CampingCard, en we betalen dan ook meer dan op de andere campings, ongeveer 34 euro per nacht. De camping ligt in een smal dal met veel watervalletjes. Jammer genoeg zien we ook meteen waar al dat water vandaan komt: het druppelt..
M1 zoekt wat onrustig in haar tas, haar portemonnee blijkt verdwenen. Laatst gebruikt op de parkeerplaats voor de Gotthard… We zoeken alle bagage na, maar inderdaad, verdwenen. Ze gaat bellen om haar pasjes te laten blokkeren terwijl ik verder de caravan op orde breng. Als snel wordt er gebeld: M3. Een landgenoot heeft M1’s portemonnee gevonden en gebeld. M1 zoekt contact en ze spreken af dat we zorgen dat een en ander na de vakantie weer bij M1 komt. Gelukkig heb ik ook een bankpas en creditcard, en haar rijbewijs bewaart ze om een of andere reden altijd apart. Nou moet ik alleen zorgen mijn portemonnee niet kwijt te raken… Na het opzetten van de luifel (die wat te groot blijkt te zijn) en een biertje besluiten we te gaan wandelen. Eerst in het dorpje een kapel, prachtige plafondschildering en heel oud drieluik. Daarna door, even naar de waterval. Dat even wordt een hele wandeling, langs de bergwand omhoog, veel watervalletjes, prachtig paadje en gelukkig heel weinig regen. We komen uit bij een kerkje bovenop de berg, die we vanaf de camping al hebben zien liggen. Terug is ingewikkelder, dezelfde weg terug willen we niet, en naar beneden is niet te vinden. Na wat dwalen vinden we een heel steil pad, en daar dalen we dan maar af. We komen uit in een dorpje met station, en daar vragen we verder. De enige mogelijkheid blijkt langs de weg, en dat doen we dan maar. 45 minuten lopen, totaal zijn we ruim drie uur weg geweest. We zijn toe aan een maaltijd, en na wat opfrissen eten we in het restaurant van de camping een pizza en toe een colonel. Met een biertje, daar waren we aan toe. We liggen er dus vroeg in.

naar boven

30 mei 2010

Het is zondag, en we hebben vandaag een niks-doen-dag in het hoofd. Maar ach, het regent bij het opstaan, en zo lijkt het te blijven. Dat was toch niet wat we ons hadden voorgesteld bij deze vakantie, dus als we ontbeten hebben, besluiten we toch maar verder te rijden. Binnen een half uur zijn we rij-klaar, afrekenen en rijden dus. Hoe verder zuidelijk we komen, hoe beter het weer. Een graad warmer per 50 km. ongeveer, en dan is het gauw 25 graden. De zon gaat schijnen, zo moet het!
We stoppen onderweg voor lunch (lekkere salade) en om te tanken. We rijden naar de uitgezochte camping Il Sergente, ongeveer 30 km. boven Florence. (ASCI-CampingCard nummer 1705). Het laatste stuk is geweldig leuk rijden, smal, steil, haarspeldbochten, M1 geniet! De camping is prachtig gelegen, direct bij een pas, volop wandelgelegenheid en ook Florence is goed bereikbaar. Maar de plekken zijn echt vreselijk, zo klein dat de caravan er nauwelijks past, geen ruimte voor de voortent, geen schaduw… We besluiten door te rijden en een andere camping te zoeken. Dat wordt camping Internationale Firenze, nummer 1713 van de ACSI-CampingCard, vlakbij Florence op een heuvel. Bomen voor de schaduw, geen grote plekken, maar het past (net). Het is geweldig weer, we zetten de boel op (met de luifel, kan die drogen) en lopen even over de camping.
Sanitair is prima, er is een klein winkeltje, een bar en een restaurant, in het dorp is een bushalte waar de bus naar Florence vertrekt, we gaan ons hier vast een paar dagen vermaken!
Wat ook mee zit: de prijs. Normaal tarief zou voor ons neerkomen op 35 euro, maar de ACSI-card zorgt ervoor dat we 15 euro per nacht betalen. Dat zijn dus 5 glazen vino bianco, en daarom alleen al gaan we zo lekker een hapje eten!
In het restaurant van de camping genoten van een menu (pasta met pesto, kalfslapje met paddenstoelensaus, ijs met limoncello, espresso, liter witte wijn erbij, nog geen 50 euro). Terug bij de caravan nog even genoten van de afkoeling, maar weer op tijd erin.

naar boven

31 mei 2010

Maandag vandaag. Tevoren hadden we al gehoord dat dat geen goede dag zou zijn om Florence in te gaan, er zijn veel musea gesloten op maandag. Morgen gaan we dus met de bus die kant op. Vandaag een rustig dagje. Na het uitslapen, de koffie, het ontbijt, het douchen enz. gaan we te voet naar het dorp voor wat boodschappen. Jammer genoeg moet je langs een drukke weg lopen, en een andere route is er niet. Er zijn ook totaal geen wandelkaarten te krijgen van deze omgeving, alles is hier gericht op de stad Florence. In het dorp blijkt het marktdag, en we kopen de groente, de kaas en de vleeswaren op de markt. In de plaatselijke COOP (druk!) kopen we brood, wijn, bier, iets te knabbelen en vlees. Zo kunnen we er weer een paar dagen tegen. We drinken een echte espresso aan de bar van een café, lekker. Daarna terug naar de camping. We zoeken een andere route, maar het enige dat we bereiken is dat we heen en weer lopen, wel mooi, maar met de volle rugzak ook vermoeiend. Het is inmiddels warm geworden, dus zweten we heel wat af. Het resultaat is dat we toch nog een groot deel langs de drukke weg terug moeten… Bij de camping blijven we ons ergeren aan de te grote luifel, die niet mooi staat. We besluiten hem weg te halen en de voortent op te zetten, met de zijkant en voorkant opgerold is het net een goede luifel. Dat is in een half uurtje gebeurd, en dan is het tijd voor een broodje. Daarna doe ik de afwas, en daarna houden we siësta, het is heerlijk rustig en in de schaduw kan ik lekker een uurtje plat.
Tegen vieren word ik weer wakker. Ik start de laptop op en zet de eerste foto’s erop. Daarna even kijken hoe het zit met de Tv-zenders, die zijn wel vindbaar, maar de kwaliteit is onvoldoende om er echt naar te gaan zitten kijken. Tot slot ga ik dit dagboek even bijwerken. We gaan ons aan de mediterrane tijden aanpassen, en dat betekent dat we vanavond pas heel laat gaan koken. Ik heb een toscaans worstje, diverse groentes om te roerbakken en pasta, dus het gaat vast een lekkere maaltijd worden. De worst was inderdaad heerlijk, en de rest ook, alleen wordt het brood hier erg snel oud: vanochtend vers gekocht, en nu is het eigenlijk alleen nog lekker als je kan soppen. Dat kon gelukkig.
We liggen er alweer vroeg in, moe maar voldaan.

naar boven

1 juni 2010

Dinsdag vandaag. De dag begint voor het eerst volgens mijn schema: ik ben om half zeven uit bed. Douchen, koffie, en lekker zitten kijken hoe de camping ontwaakt. Na het ontbijt gaan we vlot op pad, we nemen tegen negenen de bus naar Florence, waar we 20 minuten later bij het station uitstappen. Wat een overweldigende ervaring! Een stad die druk en chaotisch lijkt, maar ook rustige straatjes en steegjes kent. Prachtige kunst in de kerken, en vreselijk vieze straten er vlak achter. Dure ijsjes (8 euro…) en goedkope espresso (0,90). Een ervaring die we niet hadden willen missen, maar ook een zeer vermoeiende ervaring, met gemengde gevoelens. We hebben vooral rondgelopen, gekeken, ervaren. De koepel van de Dom beklommen, maar niet de Dom zelf van binnen bekeken, de rij was ons te lang. Geen musea, maar wel achteraf-straatjes. Lekkere salade als lunch, en om een uur of vier zijn we met de bus terug gegaan naar de camping. Even gezeten, even bijgekomen, een pastasalade gemaakt, en nu zit ik hier achter de laptop terwijl M1 de afwas aan het opruimen is. Straks misschien nog een glas wijn, maar ik denk zomaar dat we er weer vroeg in liggen…

naar boven

2 juni 2010

Daar zitten we dan weer, op deze woensdag, na weer een welbestede dag. We besloten vanochtend, toen het bewolkt bleek, dat we vandaag een combinatie zouden maken van een rondtocht door het Toscaanse landschap, een zoektocht naar een andere camping en een bezoek aan San Gimignano. We zetten een camping als bestemming in Carmen, met vermijd snelwegen aan, en gaan op pad. Dat wordt een prachtige tocht door de heuvels, langs olijfboom- en wijngaarden, en p deze nationale feestdag (geen idee waarom, dat zoeken we nog op) is het rustig op de weg. We zoeken voor komende week een andere camping, verder van de stad, met meer wandelmogelijkheden, maar wel centraal gelegen, trein- of busmogelijkheden voor bezoeken aan Vinci en Pisa. We gaan eerst kijken, omdat de plekken op de eerst uitgezochte camping zo ontzettend tegenvielen en we niet met de caravan drie of vier campings af willen. Zo combineren we het nuttige met het aangename.
Na wat problemen met de route (goed dat we de caravan niet bij ons hadden) bereikten we camping Belsito, en dat blijkt inderdaad een geweldig mooie camping, vlabij een middeleeuws stadje, met op iedere plek eigen sanitair (we worden decadent) en in het dorp een treinverbinding. We worden gastvrij ontvangen, mogen rondkijken en drinken er een lekkere espresso. We zien een nogal vreemd uitgedoste oude Biod staan, en bij navraag blijkt dat deze caravan de deur mist. De eigenaar rijdt er al 37 jaar schadevrij mee rond, maar deze week nam hij een bochtje te krap… De deur is nog heel, alleen de scharnieren zijn afgebroken. Er zijn inmiddels nieuwe besteld en de eigenaar wacht daarop.
Als blijkt dat er wandelroutes in de omgeving zijn uitgezet, lijkt de keuze niet moeilijk: deze camping gaat het worde. Overmorgen gaan we waarschijnlijk verkassen, morgen nog een dagje Florence, en dan vooral het Etruskische deel.

We rijden door, weer met behulp van Carmen en M1, langs kleine weggetjes en mooie heuvels, door dorpjes en langs prachtige valleien, we genieten ons suf. Een dik uur later naderen we San Gimignano, een stadje beroemd om de torens. In vroeger tijden hadden veel steden deze familietorens, een wijze om vijandelijkheden buiten de deur te houden. De benedenverdieping diende als verdedigingswerk, en boven werd er gewoond. De torens waren tevens een bewijs van rijkdom, en iedere familie strekte het tot eer de hoogste toren van de stad te hebben. Maakte men vrienden, dan bouwde men oversteken. Bekoelde de vriendschap, dan was de brug snel weer afgebroken…
Deze stad bezat ooit een honderdtal van deze torens. Er zijn er nog maar een vijftiental over, maar het blijft een bijzonder gezicht. Het is ook een toeristische trekpleister van de eerste orde, en parkeerruimte is beperkt. Wij zetten onze auto maar ergens neer (zie je wel dat we met de trein en bus moeten gaan!) en bekijken de stad slenterend door steegjes, langs muren en verbazen ons over de vreemde architectuur. We eten een stevige lunch (het is ruim acht uur geweest als ik dit schrijf en we hebben nog steeds geen honger) met een glas wijn, we beklimmen de hoogste van de torens, en genieten van stad en sfeer. Heel anders, veel minder overweldigend dan Florence, maar als we eerlijk zijn vinden we dit mooier… Ook hier vinden we kunst, fresco’s, schilderijen en beeldhouwwerk, ook hier zien we werk van Donatelli, en hier kunnen we daar relatief rustig van genieten, zonder grote groepen mensen die achter een paraplu, een roos, een Mickey-Mouse of weet ik veel aan sjokken… Nee, ik weet het zeker, de menselijke maat, en die konden wij in Florence niet ontdekken.
Na een drupje regen, die wat afkoeling brengt, rijden we, wederom langs kleine weggetjes, terug naar de camping. We drinken een glas, pakken een boek en rusten uit in de weer teruggekeerde zon. Tegen achten ’s avonds is het wel zo afgekoeld dat ik dat doe met lange broek en shirt met lange mouwen!

naar boven

3 juni 2010

Dat hadden we toch niet afgesproken… Als we opstaan, regent het, en het ziet er niet naar uit of het snel gaat opklaren. De buren zijn aan het oppakken, en het toeval wil dat die vandaag naar de camping gaan waar wij gisteren zijn wezen kijken, bij Pisa. Nou ja, toeval, die ASCI-card beperkt natuurlijk wel de keuze.
Gelukkig is het niet koud, en we gaan dus gewoon op pad. Met de bus naar Florence, stukje lopen, andere bus naar Fiesole, een plaatsje ten noorden van Florence, in de heuvels, waar een Etruskische en Romeinse opgraving en een archeologisch museum is. Op de heenweg door de stad lopend komen we langs een slagerij, waar de salami’s en de hammen aan het plafond hangen. We besluiten daar op de terugweg weer langs te gaan om een en ander te kopen voor thuis. We komen ook langs een grote markthal, en daar willen we dan ook meteen maar even doorheen lopen.
We komen op de Piazza San Marco (nee, niet die in Venetië) en we moeten een kwartiertje op de bus wachten. Dit plein heeft, zoals ongeveer elk plein in Florence, een kerk, en we nemen er een kijkje. Een verademing na de pracht en praal. Een simpele kerk met mooie plafondfresco’s. Nog in gebruik als kerk, en de devotie is er voelbaar. Heerlijk!
Met de bus omhoog, en we komen bij Fiesole, een mooi plaatsje met kerken en musea. We lopen eerst wat rond, bezoeken een prachtige, rustige kerk, en daarna bekijken we de opgraving. Het is wel apart, overal staan moderne beelden tussen de opgegraven resten. Na een half uurtje hebben we het wel gezien, de lucht wordt steeds donkerder en af en toe is er een dreigende windvlaag. Als we vanuit het noorden de donder horen en de bui zien aankomen, hebben we er genoeg van en besluiten we het archeologisch museum te bezoeken. Mooie resten van Etruskisch, Romeins en middeleeuws aardewerk, metalen beeldjes en grafurnen. Na een uurtje naar buiten, waar het nog steeds regent. We zoeken een restaurantje en passen ons aan aan de Italiaanse gewoonte: Je eet in de middag een volledige maaltijd, met voor-, hoofd- en nagerecht, drinkt daar een goed glas Chianti bij en dan kan je er de rest van de dag weer tegen. Bijkomend voordeel is dat de zon is gaan schijnen als de maaltijd is afgelopen, zodat we genietend nog een stukje omhoog lopen om van het uitzicht over Florence te genieten.
Met de bus terug, lopen door de stad, bij de slager salami voor thuis en vlees voor hier, door de drukte van de spits naar het station, en in een overvolle bus terug naar de camping. Als we daar aankomen, hebben we het warm, en nemen wat kouds te drinken. Even een uurtje de stoelen achterover, en tegen achten een cracker, kaas, salami, rauwe ham. Daarna koffie en ik denk dat we er vanavond alweer vroeg inliggen… Het wordt bijna een gewoonte!
Morgen willen we gaan rijden naar de camping bij Pisa, waar we gisteren al even een kijkje hebben genomen. Ik ben benieuwd of de oude Biod er nog staat, en of de scharnieren inmiddels zijn aangekomen!

naar boven

4 juni 2010

Ik ben vandaag vroeg wakker, zoals altijd als we iets bijzonders gepland hebben. Slapen lukt natuurlijk niet meer, dus zit ik om 06.45 in de ochtendzon aan de koffie en om 08.00 uur, als M1 uit bed komt, is de voortent ingepakt, de auto ingeladen en staat het ontbijt klaar. Lekker rustig aan verder, en om 09.15 rijden we. Het is druk op de snelweg, maar we hoeven vandaag maar iets meer dan een uur, dus is het niet erg. We vinden de camping nu gelukkig sneller dan eergisteren, en zoeken een mooi plekje op. Eigen sanitair voor 3 euro per nacht extra, hoe decadent wil je het hebben… De camping (ACSI-CampingCard nummer 1799) is luxe en ruim, het uitzicht is geweldig, en de beheerder geeft ons een kaart van de omgeving en een kaart van het wandelgebied even verderop. Er zijn bus- en treinverbindingen naar Lucca, Vinci en Pisa, er zijn grotten in de buurt die we kunnen bezoeken, er is een prachtig middeleeuws stadje bovenop de heuvel op loopafstand, Montecatini Alto, en dat is dus precies wat we zoeken. Omdat het warm is, besluiten we eerst maar eens een stukje te gaan lopen, naar het stadje dus. Prachtig, klein, smalle weggetjes, een paar kerken, een oude stadspoort, een paar woontorens, en een mooi pleintje met diverse restaurantjes. Ik denk zomaar dat we het hier gemakkelijk een week gaan volhouden. Daar drinken we een biertje op, we doen wat boodschappen en slenteren terug naar de camping. Daar besluiten we het zwembad te gaan testen (geslaagd) en we genieten mee met een ruzie over een ligbed. Nederlanders zijn overal hetzelfde, en soms schaam ik me er zelf één te zijn… Daarna gaan we siësta vieren. Lekker bij de caravan in de schaduw, even slapen, even lezen, even lopen… En nu dus even schrijven en de foto’s kijken. We eten, zoals gewoonlijk, laat, lekker is dat. Het wordt rijst met prut en een gegrilde gevulde hamlap van het bijzondere slagertje uit Florence. Morgen willen we gaan wandelen.
O ja, de Biod die we eergisteren hier zagen, is verdwenen. De scharnieren zijn dus waarschijnlijk aangekomen.

naar boven

5 juni 2010

Wow… We zijn op. M1 ligt nu even in de stoel te slapen, dat heb ik net al gedaan. Vanochtend na ontbijt zijn we, bij prachtig weer, op pad gegaan richting Garfagnana, een vrij uitgebreid berggebied ten noorden van Lucca. We wilden er gaan wandelen, maar dan moet je er eerst komen… Langs bergweggetjes met veel haarspeldbochten hebben we ruim een uur gedaan over vijftig kilometer. Daarna nog even zoeken, en de auto geparkeerd bij Montefegaseti, een prachtig stadje bovenop een berg. Daarvandaan gelopen naar Orrido di Bottri, een natuurreservaat waar je volgens de beschrijving door een smalle vallei loopt. Dat blijkt, de vallei is zo smal dat je door de rivier moet, en hoe mooi dat ook kan zijn, wij hebben er geen zin in, mede omdat ons schoeisel daar niet op is aangepast. We lopen dus een ander pad in, en genieten van de rust en de omgeving. We zien hagedissen en een slang, en op de terugweg nemen we een ander paadje, dat ons langs een steile bergwand terugbrengt bij de parkeerplaats. We lopen nog even Montefegaseti in, mooi stadje, en rijden dan over alweer smalle en bochtige weggetjes terug naar de camping. Onderweg doen we in een grote COOP boodschappen voor de komende dagen, en terug op de camping gaan we eerst afkoelen in het zwembad, voordat we verder afkoelen met een biertje bij de caravan. Het koelt echt af, ik zit nu alweer met een lange broek aan. We gaan straks kijken hoe het eten in het restaurant van de camping is.
Dat is dus prima. Lekkere pizza, goede salade, goede vino rosso della casa. Op het terras hoor ik een vreemd geluid, en ik loop het terras even af. Blijkt er een jonge uil te zitten op een van de draden van de elektra, die roept om zijn moeder… Ik zie alleen een silhouet, maar het is wel heel bijzonder.
Na het eten terug naar de caravan. Ik besluit nog even te kijken of er TV te ontvangen is (nee dus) en daarna kijk ik een van de Star-Trek films die ik op de laptop heb staan. M1 gaat vandaag wat eerder naar bed. Morgen hebben we een dagje rondom de camping in de planning, beetje lopen, beetje kijken, we zien wel.

naar boven

6 juni 2010

Zo, daar zijn we weer, na alweer een warme, zonnige dag. We hadden vandaag een rustige dag gepland, en zijn dus tegen tienen (na ontbijt en koffie) gaan wandelen. Eerst naar Montecatini Alto, en vandaar over een van de wandelpaden naar beneden, naar Montecatini Therme. Mooie wandeling, het laatste stukje langs het kabeltreintje tussen deze twee stadjes.
Vergane glorie, ik denk dat ik daarmee Montecatini het beste karakteriseer. Alto is het Middeleeuwse stadje bovenop de heuvel, Prachtig gelegen, met een pleintje waar veel horeca zit. Maar ook met drie volledig verlaten grote hotels, en een vrij nieuw hotel of appartementencomplex, dat eruit ziet alsof het nooit is afgebouwd. De spiegelruiten zijn ingegooid, vanaf de balkons zullen toeristen waarschijnlijk nooit genieten van het geweldige uitzicht over Montecatini Therme.
Therme zelf is een stad, die eind negentiende eeuw in opkomst is gekomen. Veel prachtige grandeur, heel veel grote kuurhotels, allemaal in neoclassicistische stijl gebouwd. Maar ook hier heeft de tijd toegeslagen, en zijn er veel van de hotels vervallen en gesloten. Er lopen nog veel toeristen rond, er is markt, dure winkelstraten, veel grijze golf en oude chique, maar het is niet meer van deze tijd. Her en der zien we pogingen om tot herstel te komen, nieuwe plannen voor hotels en küroorden, en ik hoop dat het lukt.
We lopen wat rond, kijken op de markt, bekijken het station waar we morgen eventueel vandaan vertrekken naar Pisa of Lucca, en in de middag nemen we de kabeltrein naar boven. Daar lopen we Montecatini Alto nog even door, mooi dwalen door steegjes… We lunchen uitgebreid op een terras, lopen terug naar de camping, koelen af in het zwembad, rusten uit in de schaduw, bellen even naar huis (alles goed) en daarna maakt M1 een lekkere maaltijd van ui, paddenstoelen, kruiden en brood. Voor je het weet valt de duisternis in en moeten we weer in lange broek: het koelt gelukkig lekker af ’s avonds.
Morgen weer een dag!

naar boven

7 juni 2010

Zo, weer een warme, zonnige dag achter de rug. M1 zit te puzzelen, en ik zit dus aan de laptop. Vanochtend na het opstaan besloten dat we morgen naar Pisa gaan. Vandaag, maandag, leek ons geen goed idee, mede omdat er nogal wat gesloten is op maandag.

Vanochtend dus rustig opgestart. Daarna vanaf de camping gaan wandelen, we hebben een dikke twee uur door het bos achter en boven de camping gestruind. Regelmatig terug omdat het pad ophield, en toen we struikeldraden en strikken tegenkwamen, besloten we verder maar op de wat grotere paden te blijven. Terug op de camping een uurtje in en bij het zwembad gelegen, daarna lunch, en daarna siësta… Een rustige dag dus. Ik kookte pasta met saus, en nu zitten we dus weer uit te rusten. Wat een vakantie!

naar boven

8 juni 2010

Geen idee wat ze aan het doen waren met die tractor voor onze caravan, maar ze deden het al om 06.00 uur, en dat is wel wat aan de vroege kant, zelfs voor mij, zelfs als we de bus van 08.05 willen hebben. Maar goed, in ieder geval op tijd wakker. Zon, koffie, ontbijt, en daarna naar de bus. Station, kaartje, gelukkig zag ik een stempelautomaat, je moet het kaartje dus stempelen om te valideren… In de trein naar Pisa. Alles bij elkaar zo’n kleine twee uur onderweg, maar ach, het is vakantie. In Pisa de hele stad doorgesjouwd, maar het is wel de moeite waard, het domplein met Dom, Battistoria en toren is geweldig indrukwekkend. Jammer dat er een etage geheel in de steigers staat…
Terug door de stad naar het station, en naar Lucca, een mooie middeleeuwse (en oudere) stad, met resten van vier ommuringen, de laatste (16e eeuwse vestingwerken) vrijwel compleet. Veel kerken, uit diverse periodes.
Maar nu blijkt dat we cultuurmoe worden. De torens zijn mooi, maar beklimmen doen we niet meer. De kerken zijn indrukwekkend, maar alweer een Maria met kind, een prachtig bewerkt doopvont, een 11e eeuws kruisbeeld…

We nemen de trein en bus terug naar de camping. Daar duiken we het zwembad in om lekker af te koelen, en daarna eten we in het restaurant. En nu is het bijna tien uur, en ik zit hier te tikken terwijl M1 een boek leest.

naar boven

9 juni 2010

Het is woensdagavond, en ik zit voor de caravan, die inmiddels tentloos is, te tikken. Vanochtend uitgebreid boodschappen gedaan, en daarna op de camping gebleven, gezwommen, gelezen, gekookt en opgeruimd dus. Morgen gaan we verderop kijken, iets noordelijker aan de kust, bij le cinque terre, daar loopt een van de beroemdste wandelroutes van Italië, direct langs de kust en langs vijf kleine stadjes, die tegen en op de rotskust zijn gebouwd. Hopelijk heeft een van de drie daar liggende campings nog een plekje voor ons. Kort verslag vandaag, en ook nog eens geen foto’s… Morgen weer een dag!

naar boven

10 juni 2010

Het was vanochtend vroeg dag. Daardoor ook konden we vroeg op pad. Toen we om 08.45 weg reden, was het al 24 graden, en in de loop van de dag werd het langzaam maar zeker warmer.
We reden naar de kust, waar we een ASCI-camping hadden uitgezocht in Sestri Levante, aan de noordkant van het natuurgebied Cinque Terre. De camping heet MareMonti (ACSI-CampingCard nummer 1862). We kregen een mooi plekje, op grind, met een afdak van doek voor de schaduw. Omdat het erg steil is, rijdt de campingeigenaar de caravan naar boven met zijn jeep. We verkennen de camping, en dan blijkt hoeveel mazzel we gehad hebben: een nieuw aangekomen caravan moet even wachten omdat er iemand vertrekt, en daarna blijkt de camping vol. We waren dus net op tijd. We besluiten de siësta (12.30-15.00 uur) niet op de camping te blijven maar naar de stad te rijden. Mooie kustplaats, waar we eerst met de auto en later te voet verdwalen. Gelukkig heeft M1 altijd wel enig idee waar we zijn.
Op een terras aan de boulevard eten we een salade, waarna we het station opzoeken om combinatiekaartjes te kopen voor Le Cinque Terre. Zo kunnen we morgen vrijelijk gebruik maken van alle treintjes, bussen en wandelpaden in het gebied. We kopen kaarten en een boekje, de voorpret is begonnen! Daarna nog even door de supermarkt, en dan terug naar de camping. Daar rusten we uit, en ik val in slaap, voor ik het weer is het zes uur geweest. We besluiten een stuk te gaan wandelen, en lopen vanaf de camping naar beneden, kijken of we het kleine stationnetje kunnen vinden en of daar parkeerruimte is, dan hoeven we morgen niet eerst de stad in. Dat lukt, met wat kruip-door-sluip-door en hulp van een bewoonster, waar we de wijngaard van mogen doorkruisen. Terug deels langs de weg, zodat we weten hoe we morgen moeten rijden.
Bij terugkomst bij de caravan gaat M1 koken: gnocci met roergebakken groente. Lekker! We wassen af, en dan is het al weer bijna tien uur en helemaal donker. Het koelt hier veel minder af dan in het binnenland, maar gelukkig is er af en toe een zacht briesje.
Een klein opstootje: er blijkt een slangetje (30 cm.) op het pad, en de lokale kat vindt dat wel interessant. We redden het beest (de slang) door hem naar de berm van het pad te verplaatsen.
De dag zit er weer bijna op. Het is weer even wennen om geen douche, toilet en warm water bij de caravan te hebben, maar eigenlijk is dit natuurlijk veel echter kamperen… Het is al luxe dat er een kraan in de buurt is!
Morgen vroeg op, we willen de trein van kwart voor acht hebben, met de trein heen en dan terug lopen. Dat heeft het voordeel dat je naar het noorden loopt, dus de zon in je rug hebt.

naar boven

11 juni 2010

Goedemorgen. Ja, goedemorgen, want voor het eerst deze vakantie ben ik er gisterenavond niet meer aan toe gekomen om dit dagboek bij te werken. Daar was de dag te lang voor geweest. Maar wel een geweldige dag!
We begonnen vroeg, de trein van 07.42 om te zorgen dat we tussen half en kwart voor negen op het beginpunt van de wandelroute zouden zijn. Even wat uitleg: Cinque Terre is een natuurreservaat, gelegen aan de zuidkant van de Italiaanse Rivièra. Het bestaat uit een kuststrook, waar vijf kleine kustplaatsen liggen, gesticht tussen de Romeinse tijd en de Middeleeuwen. In die tijd kon je de meeste van die stadjes alleen via de zee bereiken, omdat het kustgebergte te onherbergzaam was, zeker voor goederenvervoer. Men heeft een pad aangelegd die de vijf stadjes met elkaar verbond, en in de loop der tijd zijn er diverse paden ontstaan en aangelegd naar het binnenland.
Wij kochten een combinatiekaart waarmee je alle wandelpaden en OV-mogelijkheden binnen het park een dag lang onbeperkt mag gebruiken. We besloten te proberen het hele kustpad te lopen, en dan van zuid naar noord, omdat je dan met het gemakkelijke, vlakke deel begint, en pas de laatste twee etappes een aantal pittige hellingen op en af moet. Verder houdt je dan de zon in de rug houdt, dat loopt toch een stuk prettiger. Ook een voordeel is dat de laatste twee stadjes een strandje hebben, en dan kan je even lekker afkoelen in zee.
Het eerste deel is een geheel uitgehakt pad, direct aan zee. Het wordt ook wel het liefdespaadje genoemd, en langs de gehele route zie je hangsloten met namen erop, symbool van eeuwigdurende liefde. Het is en gemakkelijk pad, lekker om er in te komen, en meteen ook het drukste deel van deze toeristische attractie. Gelukkig is het nog vroeg, en dan valt de drukte dus nog mee. We komen in stadje nummer twee, waar we even rondlopen (weer steile, smalle steegjes). Alle gebouwen hier zijn smal en hoog, dat heeft te maken met het beperkte grondoppervlak dat voor bebouwing beschikbaar en geschikt is, men ging al vroeg de hoogte in. Dat geeft dus een smalle steeg de illusie van nog smaller te zijn… Prachtig!
We nemen een espresso (veel horeca, want veel toerisme) en genieten van het stadje. Dan lopen we verder, tweede etappe is bijna net zo gemakkelijk, en inderdaad wat minder druk. Onderweg krijgen we prachtige vergezichten langs de kust en naar de stadjes. De zon doet zijn best, en het wordt al warm.
De derde etappe is de langste, er staat 2 uur voor. De Italianen kunnen blijkbaar net zo snel (of langzaam) lopen als wij, want de aangegeven tijden blijken aardig te kloppen. Deze derde etappe loopt niet alleen meer beneden langs de kust, maar via een aantal steile klimmetjes en trappen omhoog en omlaag over het kustgebergte. Inspannend, maar het geeft ook geweldige uitzichten onderweg.

In het vierde stadje is inderdaad een haventje en een zwemstrandje. Het is inmiddels warm, nog vroeg (net twaalf uur geweest) en we besluiten hier lekker te gaan genieten van lunch en af te koelen in zee. Zwemkleding en handdoeken hadden we in de rugzak gedaan, dus kleden we ons om en duiken in een lekkere, bijna lauwe, Middellandse Zee. (Zo blauw, zo blauw….) Genieten! Na een paar uur gaan we verder. Het heetst van de dag (het moet ruim dertig graden zijn geweest) en de zwaarste etappe… Er staan aangegeven dat dit stuk alleen voor ervaren wandelaars is, met goed schoeisel. Bij slecht weer sluit men het pad, en in de zomer wordt aangeraden alleen in de vroege ochtend of late avond te gaan lopen. Wij gaan dus op het heetst van de dag, en we blijken niet de enigen. Nou ja, het is nog geen zomer…
Het wordt een warme, inspannende en prachtige wandeling. Veel omhoog en omlaag, en genieten van mooie doorkijkjes, heel smalle paadjes (50 cm en smaller) met twee-richtingsverkeer, we genieten volop!
Bij aankomst in het laatste stadje zien we gelukkig weer een strandje. Weer lekker afkoelen dus, en daarna op een terras in het stadje een biertje, die hebben we wel verdiend! We besluiten hier te blijven hangen tot het tijd is voor het avondeten, en dan een restaurantje op te zoeken. We lopen rond, het stadje bestaat uit twee delen, gescheiden door een rots. Daar is een tunneltje gemaakt waar we doorheen kunnen, maar je kan ook bovenaan het ene stadsdeel omhoog klimmen, en dan via een paadje de hele rots over… Dat doen we dus. Terug toch maar door het tunneltje. ;-)
We zoeken een goed visrestaurantje, en eten geweldig: vissalade en sardines in citroenolie vooraf, en gevulde mosselen en vissoep als hoofdmaaltijd. Dan wordt het tijd om de trein op te zoeken. Tegen tienen rijden we de camping weer op. Douchen, borrel, goed insmeren en daarna moe maar voldaan naar bed. Wat een dag!

naar boven

12 juni 2010

The day after… We werden vannacht al wakker, van druppels… Een zacht buitje, bleek vanochtend, maar het doek boven de caravan (voor de schaduw) is niet waterdicht en heeft wel een ;laagste punt, waar al het verzamelde water naar beneden komt. Daaronder had ik natuurlijk precies mijn campingklompen geparkeerd, die dus helemaal vol water stonden…
Nou ja, toen we opstonden bleek het droog en bewolkt, warm en benauwd. Na ontbijt zijn we naar Sistri Levante gereden, waar we de stad bekeken, souvenirs kochten en boodschappen deden. Daarna terug naar de camping, voor lunch en een rustige middag, genieten van een boek, een film, een puzzel. Ik ga zo eten koken: gegrilde biefstuk, salade, gebakken kaasje en brood. En het heeft weer gesmaakt ook. Voordeel van het koken is, dat we in ons gezin de regel hebben, dat wie kookt, niet hoeft af te wassen. M1 is dus (weer) de klos, terwijl ik nog even zit te lezen. Als het donker wordt, zien we her en der geknipper van diverse soorten vuurvliegjes, iedere soort heeft een eigen frequentie, vertelde mijn vader me ooit in Frankrijk, toen we deze beesten voor het eerst zagen. Elke keer weer bijzonder, je ziet knipperlichtjes, maar het insect zelf zie je niet. Het brengt mij terug naar de vakanties met de familie in Frankrijk…
Morgen nemen we de boot langs de kust, hopelijk is het weer mooi weer. Het is vandaag droog en warm gebleven, maar wel nevelig en bewolkt.

naar boven

13 juni 2010

En weer is er een dag voorbij. En weer was het een geweldige dag! Vanochtend lekker rustig aan gedaan, we hoefden pas om kwart over negen op pad om de boot van tien uur te nemen. Dat lukte dus gemakkelijk. Het weer was weer stralend, en toen we bij de kade kwamen, bleken er meer op het idee te zijn gekomen de boot te nemen vandaag, het was druk… Soms begrijpen wij niets van mensen. Zoals nu dus. Prachtig weer, lekkere temperatuur, beetje wind, en dan neem je een toeristische ferry langs de kust van Cinque Terre. Waar ga je dan zitten? Buiten, toch? Aan de kustzijde, zodat je wat kan zien? Liefst in de buurt van de boeg? Nee dus, binnen… Nou ja, wij verbaasden ons slechts, en waren blij met de ruimte die er was. Een Amerikaanse uit Chicago kwam bij ons zitten en was blij met de aanspraak, haar man ging alleen op golfreisjes, dus zij ging alleen naar Europa. Ze vroeg en praatte honderduit, best gezellig. We legden aan in een van de stadjes, voor een uurtje, en wij dronken daar koffie, liepen even rond en kochten een paar rokjes voor de drie Emmen. Daarna weer op de boot voor het stuk naar Porte Venere. Ik had een boek meegenomen, omdat ik dacht dat het gauw zou vervelen, zo’n stuk met een boot, maar dat viel alles mee! Beetje wind, flinke snelheid, genieten van de golfslag, de zeegang en natuurlijk het uitzicht. Voor we het wisten waren we in Porte Venere, een stop van drie uur. We liepen even het stadje door (mooi!) en zijn uitgebreid gaan lunchen. Daarna nog even omhoog (burcht) en toen weer terug naar de boot. Jammer genoeg was er bewolking komen opzetten en het regende zelfs even. We gingen ons dus aanpassen aan de rest van de passagiers, en binnen zitten, maar dat was geen succes. Benauwd, gewoon niet lekker. Zodra de regen over was zijn we dus verhuisd naar het bovendek, en daar ben ik voorop gaan staan om Titanicje te spelen. Los op het dek, benen iets gespreid en proberen evenwicht te houden, met de zeegang en de wind niet altijd gemakkelijk, wel erg leuk om te doen! Zo heb ik een kleine drie kwartier gestaan.
Terug in Sistri Levante nog even de stad doorgelopen en daarna terug naar de camping. We lezen wat, rusten uit, eten een hapje (kant en klaar-maaltijd die in de bar voor ons wordt opgewarmd, met een salade) en daarna wachten we af wat voor weer het wordt. Het koelt af, er vallen een paar druppels, het dreigt zonder dat het echt gaat regenen.. Afwachten wat de dag morgen brengt, bij mooi weer willen we nog een keer gaan zwemmen, anders ???

naar boven

14 juni 2010

Het zag er nog heel even lekker uit vanochtend, maar da duurde maar heel even… De wolken waren terug, en het begon te druppelen. We besloten dus op te breken, en iets over tienen reden we. Eerst naar het noorden langs de kust, daarna Torino, de Frejus-tunnel, Frankrijk in. Het bleef regenen, we besloten naar het westen uit te wijken, richting Lyon. Ondertussen ontwikkelt zich een telefoon en SMS-conversatie met M3, over de taaltoets (ze heeft het idee het goed gemaakt te hebben) haar feest a.s. zaterdag (alle voorbereidingen verlopen voorspoedig) en de wedstrijd van Nederland tegen Denemarken (WK-voetbal, 2-0)

M1 reed, en in plaats van de blauwe borden, volgde ze de groene: en dus de kleinere wegen. We reden een prachtige route, maar ik had geen idee waar we zaten. Gelukkig hadden we alle ACSI-campings in een bestand in de Garmin, en met een paar klikken leidde die ons naar een camping. Een mooi plekje, camping Les trois Lacs (ACSI-CampingCard nummer 1225). Aan een riviertje, ruime plaatsen, klein eetgelegenheid, met zwembad. Een 20 km. ten oosten van Lyon. We zetten de caravan neer, en genieten van het zonnetje, tot het begint te regenen… Daarna gaan we een hapje eten, en toen regende het weer. En nu zitten we dus in de caravan, met boek en laptop. Het is net even droog, maar of dat duurt? Morgen weer verder, dan zoeken we een camping voor twee nachten, nog even vakantie voor we naar huis gaan!

naar boven

15 juni 2010

Zo, daar zitten we dan weer voor de caravan. Voor hetzelfde geld hadden we er niet gezeten…
We reden vanochtend nog steeds met regen weg. Tegen negenen, mooi op tijd dus. Na een klein uurtje, we waren net Lyon voorbij, begonnen de vrachtwagens te seinen. Bij een tolpoortje gekeken: en ja hoor, zachte caravanband… Aan de kant, krik eronder, reservewiel uit de caravan, blijkt het reservewiel een maat te groot! Zo bij de caravan gekocht, nooit naar gekeken… De hulpdienst gebeld. Die kwamen, en omdat de b and niet geheel leeg was, hebben ze hem opgepompt zodat we het volgende servicestation konden bereiken. Daar vragen naar een pomp… Blijkt kapot, groot servicestation aan de tolweg, met brandstof, restaurant, picknick- en parkeerplaats, maar een bandenpomp hebben ze niet! Ze wilden wel een sleepwagen laten komen… Daar hadden wij nou weer geen zin in. Dus met handen en voeten gevraagd naar de dichtstbijzijnde garage. Die bleek gelukkig niet ver weg, en we zijn er voorzichtig naartoe gereden. Daar was het probleem snel gevonden: de ventiel bleek gescheurd, en bij iedere beweging ontsnapte er lucht. Te lange ventielen, die uitsteken buiten de velg, en dan is een struik, stoeprand o.i.d. voldoende… We hebben meteen de andere ook maar laten vervangen, en een half uurtje later waren we weer op pad.
Maar ja, het was inmiddels half twaalf, alle bagage lag door elkaar (krik zoeken, reservewiel tevoorschijn halen) en mijn handen waren niet echt schoon meer. Bij de eerste parkeerplaats dus een en ander gereorganiseerd, uitgebreid handen gewassen en meteen maar even gegeten. Daarna kilometers maken… Ondertussen werd het weer langzaam beter, eerst verdween de regen, toen werd het lichter, en tegen vieren zagen we zelfs regelmatig de zon. We besluiten door te rijden tot een camping in Duitsland, bij de grens met Luxemburg, waar we twee nachten kunnen blijven en dan donderdag een halve reisdag naar huis. Het wordt camping Waldfrieden We halen een maaltijd, goede schnitzel, die we bij de caravan opeten.
Morgen gaan we mee met een groep kanoën, een tocht van ongeveer twee uur over een klein riviertje, ik ben benieuwd. We willen ’s avonds in ieder geval ook even de stad in, Saarburg moet een mooi oud stadje zijn. Hopelijk zit het weer mee!

naar boven

16 juni 2010

En gelukkig zat het weer mee. Volop zon, een stevig briesje, fris maar mooi weer. Vroeg uit bed, en voor negenen liepen we al naar de stad. Kleine rondwandeling, even boodschap, en voor elf uur terug op de camping. Daar verzamelen voor naar de kano-tocht. Omdat ik wat wilder water verwachtte, geen fototoestel meegenomen, maar dat bleek overbodige voorzichtigheid. Het water stond hoog, dus weinig wilde stroomversnellingen. Wel mooie tocht, alleen de begeleider vonden we wat overdreven voorzichtig: Blijf achter mij! Links houden! Niet te snel/te ver/teveel naar het midden… Vermoeiend. De tocht was mooi, onderweg picknick, en terug over het kanaal tegen de stroom in, best zwaar. Lekker (alcoholvrij) witbiertje, en daarna terug naar de camping.
Daar waren we mooi op tijd om door te lopen naar de stad. Prachtig rondgesjouwd, kerk, slot, stad, waterval, biertje, maaltijd, en toen was het alweer tegen negenen.; Teruggelopen naar de camping, en daar zit ik nu te genieten van de laatste vakantieavond… Morgen weer op huis aan!

naar boven

17 juni 2010

De laatste dag… We staan op met regen, maar echt erg vinden we dat niet, nu we toch naar huis moeten. Rustig aan, tegen elf uur rijden we, en dan vind ik het wel erg, de regen, omdat het flink naar beneden komt, en de regensluiers zijn vervelend om doorheen te rijden, vermoeiend. Als M1 het overneemt, en we meteen een broodje eten, gaat het meteen beter met het weer, en als we de grens overgaan, schijnt de zon… We komen thuis in een opgeruimd huis, bij 24 graden, en omdat we nog wat vrije dagen hebben, hoeven we niet meteen met alles aan de slag. We nemen dus rust, morgen is M3 jarig (18), zaterdag groot feest, dus we ‘moeten’ nog een en ander dit weekend.
Het einde van een geslaagde vakantie. Volgend jaar weer die kant op? Misschien wel, maar dan vooral het berggebied en het kustgebergte met de kleine stadjes en dorpjes, de zee en de wandelpaden. Grote steden zijn leuk voor een dagje, maar niet voor een hele vakantie.

naar boven